EIGENWIJS

Vanaf het moment in de dierentuin is die passie voor fotograferen alleen maar sterker geworden. En waar velen twijfelen over welke opleiding bij hen past, is die twijfel er voor mij niet geweest. Ik volgde een grafische opleiding en specialiseerde mij in fotografie. Sommigen noemden me eigenwijs toen ik in 2010 meteen na mijn opleiding mijn bedrijf startte. Toch deed ik het. Ik had de visie dat ik mensen blij kon maken door momenten uit hun leven te ”bevriezen” in de vorm van foto’s. Natuurlijk ging het bouwen van een bedrijf niet zonder slag of stoot, maar inmiddels staat er een gezond bedrijf en kan ik iedere dag mijn passie en creativiteit kwijt in mijn werk.

MENSENWERK

Ik hou van mensen en hun verhaal. En ik hou er nog meer van om hun verhaal in beeld terug te geven. De fantastische eigenschap van foto’s is dat ze altijd blijven bestaan terwijl de tijd doortikt. Ik fotografeer momenten die voor mensen belangrijk zijn. Een bruiloft, een zwangerschap, de eerste weken van een baby en zijn ouders, of ‘gewoon’ (familie)liefde. Mensen vinden vaak de foto’s die ik maak nu al heel waardevol. Terwijl ze nog vele malen belangrijker kunnen worden met de tijd. Als bijvoorbeeld iemand die op de foto’s staat overlijdt, of als kinderen het huis uit gaan. Foto’s brengen je weer terug naar het moment dat die gemaakt werden. Ik voel me bevoorrecht dat voor mensen te kunnen doen.

MOMENTEN VANGEN

Vraag je mij te dansen, dan dans ik vast niet op de maat. Als ik dansles zou nemen dan kunnen ze me alle pasjes leren, maar timing en aanleg van het ‘voelen’ van muziek, dat moet je in je hebben. Met fotografie is het niet anders. Ik kunt je leren hoe je camera technisch werkt, maar het timen en het voelen van beelden is vele malen moeilijker te leren, net als het hebben van een visie over waarom je fotografeert wat je fotografeert. Voor mij is fotografie een tweede natuur, een way of life.

Mijn foto’s bevatten vaak beelden die relaties tussen mensen laten zien. Geen geforceerd gedoe. Niet regisseren maar registeren. En juist ook de ‘kwetsbaarheden’ vangen in foto’s. In die beelden zit karakter. Het kind dat stiekem alvast snoept van de bruidstaart. Oma, die haar kleinzoon troost als hij gevallen is. De driftbui van je kleine pukkie, omdat ie niet eens met zijn stift je muur mocht bewerken. De ‘imperfecties’ van mensen zijn in mijn ogen prachtig. Ze vertellen het échte verhaal. Voor mij hebben foto’s die waarde: verhalen uit het verleden vertellen, en een herinnering levend houden.

Lees meer over mijn journalistieke fotografie stijl